SOŁECTWO SIEROCKIE

Sierockie jest to miejscowość będąca jedną z najładniejszych widokowo wsi wierchowych na Podhalu, położona jest na pogórzu Gubałowskim na wysokości 920 b-b 1010 m.n.p.m. na lini wododziałowej pomiędzy potokiem Biały Dunajec a zalewnią potoku Skrzypniańskiego. Od południa graniczy z Bustrykiem, od zachodu z Czerwiennem, od północy z Bańską Wyżną a od wschodu z Leszczynami. Sierockie posiada 405 stałych mieszkańców i dzieli się na następujące osiedla: Stos, Granatówka, Za Pasieką, Koziarowe Smrecki i Wielkie Pole.

Do charakterystycznych budynków zaliczamy nową szkołę a także remizę strażacką OSP. Jeśli chodzi o historię Sierockiego to pierwsze wzmianki pochodzą z roku 1648, kiedy to wzgórze zasiedlili pasterze owiec, wyrąbując dotychczasowy fragment puszczy podhalańskiej. Nazwiska pionierskich osadników to Bobak o przydomkach "Koziar" i "Dudas", Strączek, Małkuch, Bąk i Kwak. Przez kilka stuleci Sierockie należało do gromady Zubsuche skupiającej cztery miejscowości: Ząb, Suche, Bustryk i Sierockie. Herbem owej gromady była głowa byka i pod nią dwie piszczele (Schneider 1780 r.). Obecnie administracyjnie Sierockie należy do gminy Biały Dunajec, natomiast do parafii Ząb.